نشست های هفتگی: کتاب هفت عادت مردمان موثر- اخلاق – ۲۷ شهریور ۱۳۸۶

– اگر تنها زندگی می کردیم تنها اخلاق منش لازم بود ، در اجتماع بودن نیازمند اخلاق اجتماعی است که پاره ای از آن در رهنمودهای اخلاق شخصیت وجود دارد .

– از اهداف کتاب می توان به تمرکز بعلاوه تمرین بر روی اعمال و اشاره کرد زیرا انجام یک عمل و رفتار موجب ذهنی شدن آن می شود و بلعکس .

– ” عامل بودن ” به انسان توانائی لبخند زدن در مشکلات و اتخاذ تصمیمات سنجیده و کتنرل اوضاع را میدهد .

– سوال شد: آیا خواندن این کتاب خود نشاندهنده مشکل ما در منش نیست ؟ و میخواهیم با خواندن این کتاب منش را بیاموزیم ؟ این آموختن نوعی یادگیری همانند یادگیری اخلاق شخصیتی است ؟ حال که هر دو آموختنی است پس تفاوت اخلاق منش واخلاق شخصیت کدام است ؟
پاسخ : آموختن ها با هم متفاوت است . گاهی آموختن موضوعی تنها با حفظ کردن مطلب کامل می شود و از آن طرف آموختن موضوعی دیگر با مدتها ممارست و تمرین نیز به تکامل خود نمی رسد . و این خود تفاوت و درجه اهمیت این دو را نشان می دهد . تا بحال افراد زیادی این کتاب را خوانده اند ولی به نظر شما چند درصدشان ” عامل ” شده اند ؟

– آموخته های اخلاق شخصیتی را میتوان مدتی به همراه داشت ولی اگر درونی نباشد بعد از پایان موقعیت ، به پایان می رسد . مانند فروشنده ای که آموخته است به مشتریان لبخند بزند و اگر لبخند او درونی نباشد این رفتار چه بسا بعد از خاتمه ساعت کار به تند خوئی نیز تبدیل شود .

– در بازار تجارت رعایت آداب و فنون ارتباطات به جز تاثیر گذاری برای هر دو طرف خوشایند است .