اینجا کسیست پنهان (از مولوی)

اینجا کسیست پنهان دامــان مــن گــرفتـه

خــــود را  سِـپَـس کـشـیـده پیشان من گــرفتـه

اینجا کسیست پنـهان چون جان و خوشتر از جان

بـاغــــی به مـن نـمـوده ایــــوان مــن گــرفتـه

ایـنـجا کسیــست پـنــهان، همچون خیــال در من

امـــا فـــــروغ رویــــش ارکــان مــن گــرفتـه

ایــنــجا کسیــست پـنــهان مانـنـد قـنـد در نـی

شــیــریـن شـکـر فـروشی دکــان مــن گــرفتـه

جـــادو و چـشـم بـنـدی چـشـم کـسـش نبنـدید

ســوداگــری اسـت مـوزون مـیزان مــن گــرفتـه

چـــون گــل شـکر مــن و او در هـمـدگر سرشته

مــن خـــــوی او گــرفــتــه او آن مــن گــرفتـه

گـویــد ز گـریـه بـگـذر زان سـوی گـریـه بـنـگـر

عـــــشــاق روح گـشـتـه ریـحـان مــن گــرفتـه

یـــــاران دل شـکـسـتـه بر صـدر دل نـشـسـتـه

مـســتــان و مـی پرسـتـان مـیـدان مــن گــرفتـه