نشست های هفتگی: درباره مرگ – کتاب روان شناسی و دین- ۷ آذر ۱۳۸۵

نشست با حضور تعدادی از همراهان گروه نیک اندیشان به ترتیب ورود : قاسملو ، شبنم ، اعظم ، شیوا ، شهرام ، ساسان ، بردیا ، مینا ، شهاب ، پویا ، سیاوش ، و با دبیری شیوا برگزار شد.

موضوع بحث مرگ بود و کتاب روان شناسی و دین معرفی شد.

جلسه در ساعت ۱۵:۱۷ دقیقه رسمیت یافت و پس از خوانده شدن آیین نشست ، شیوا سخن زیبا را خواند ، که مقاله ای بود در مورد عشق نوشته ی سید علی هاشمی ، از گاهنامه ی امتداد .

خلاصه ای از سخن زیبا

عشق میل مفرط است واشتقاق عاشق ومعشوق از عشق است وبه معنی فرط حب ودوستی است و نیز مشتق از عشقه است وآن گیاهی است که به دور درخت پیچد و آب آنرا بخورد و رنگ آنرا زرد کند و برگ آنرا بریزد و بعد از مدتی خود درخت نیز خشک شود عشق مهمترین رکن طریقت است ، عشق درد نیست ولی به درد آرد بلا نیست ولیکن بلا آرد و چنان که علت حیات است ، هچنان سبب ممات است عشق حیات دل است اگر خاموش باشد دل را چاک کند و از غیر خودش پاک کند واگر بخروشد وی را زیر ورو کند و از قصه ی او شهر وکوی را خبر کند ، ادب عشق ولاترین آداب است ، چنان که قوانین وسایر اداب شکسته می شود وادب از نو آغاز می گردد ممکن است بعضی چیزهای بد خوب شود و بعضی مسائل خوب بد ، با گله از یار و تاختن بر او و از یاد بردن لطایف و ظرایف دوستی بهتر است زمین بازی را دوستانه قبل از هر خونریزی ترک کرد چون انجا که عشق است ، گله از یار نیست ، البته گرچه در جهان مادی ، گفتگو همیشه لازم است ، اما گفتگویی که سر از جایی دیگر بیرون آورد و سکون در سرزمین من و تن است تنها لاف عشق است… والی آخر.

معرفی کتاب

سپس شبنم به مدت ۲۰ دقیقه به معرفی کتاب پرداخت ، نام کتاب روانشناسی ودین نوشته ی کارل گوستاو یونگ ، که در این کتاب نمونه ی کاملی از تجربیات تحقیقات و مقلات یونگ آورده شده است ، یونگ روانشناس و فیلسوف سوئیسی از دانشگاه زوریخ بوده است ، و معتقد بوده است که روانشناسی با دین رابطه ی مستقیم دارد ، یونگ رفتار ادمی را به دو بخش خود آگاه و ناخود آگاه تقسیم می کند رفتار خودآگاه در اختیار افراد و ضمیر ناخودآگاه درونی است که چندین لایه دارد ، وبیشترین مشکلات روانی انسانها ، به ناخودآگاه آنها بر می گردد .

به گفته ی یونگ این عبارت است از حالت مراقبه و توجه بشر به عواملی توانا ، خطرناک و مساعد و غیره که بر این عوامل نامهای گوناگون گذاشته است دین یکی از قدیمیترین تظاهرات روح انسان است این کتاب کتابی سنگین است که برای درک بیشتر احتیاج به چندین بار مطالعه دارد .

***

آیین نامه

در وقت اضافه ی خواسته شده توسط همراهان پویا به مدت ۳ دقیقه ویرایش سوم آیین نامه ی جدید گروه نیک اندیشان را قرائت کرد و به مدت ۵ دقیقه نیز حق عضویت ماهانه ی گروه نیک اندیشان را از همراهان جمع آوری کردو پس از آن پذیرایی انجام شد .

مرگ

در ساعت ۱۸:۳۵ پس از خوانده شدن آیین گفتگو بحث رسما آغاز شد ، موضوع بحث مرگ ، ترس از مرگ و اتفاقات پس از مرگ بود همراهان پس از درخواست وقت از دبیر نظرات خود را در مورد موضوع بحث بیان کردند بحث با سوال مرگ چیست و بعد از مرگ چه می شود؟ شروع شد ، یکی از همراهان با اعتقاد به اینکه چون دنیایی پس از مرگ وجود دارد زندگی ما معنی پیدا می کند گفت: در آن دنیا حق انسانها احقاق خواهد شد و تا تجربه نشود قابل درک نیست ،در ادامه ی بحث از طرف همراهان چنین گفته شد که هر انسانی در این دنیا ماموریتی دارد و هنگامیکه ماموریتش به پایان می رسد ، مرگش فرا می رسد و این زمان بسته به نوع زندگی هر فرد متغیر است ، خواب و مرگ و زندگی مشابه هم هستند .

مرگ پیوستن به دریایی عظیم است ، مرگ را از دید انفرادی نباید دید مرگ برای رسیدن به کل و وحدت است ، روح چیزی جز اندیشه نیست و روان اندیشه نشان دهنده ی زنده بودن انسان است و جاودانگی در همین لحظه است ، چون مرگ برای ما شناخته شده نیست ترس آور است . مرگ وجود ندارد به جای واژه ی مرگ بهتر از از واژه ی تحول استفاده کرد مرگ تحول جسم و روح با هم است ، چیزی از بین نمی رود مرگ گذشتن روح از یک مرحله ی تکامل و وارد شدن به مرحله ی تکاملی دیگر است که در این مسیر از جسم و مادیات به عنوان ابزار استفاده می کنند … آگاهی نداشتن از مرحله ی دیگر و جدا شدن روح از جسم و تعلقات مادی علت ترس از مرگ است.

نظر همراهی دیگر بر این بود که روح تعریف دقیقی ندارد و پس از مرگ به جای اول خود بر می گردیم نگرش دنیوی که اصل باشد باعث احقاق حق در این دنیا می شود…

مدت زمان بحث با رای گیری از همراهان و تایید دبیر جلسه ۱۵ دقیقه تمدید شد و بحث در همین خصوص ادامه یافت ، و نشست با شعری که پویا خواند و پس از مشخص شدن برنامه ی نشست بعدی در ساعت ۱۹:۴۵ به پایان رسید:

منه بر جهان کاین سرو ناکس                 وفاداری نخواهد کرد باکس

چه بخشد مرد را این صفل عیار              که یک یک باز نستاند عاقبت باز

به صد نوبت دهد جامی به آواز               به یک نوبت ستاند عاقبت باز

چو برپایی طلسمی پیچ پیچی                  چو افتادی شکستی ، هیچ هیچی

در این چنبر که محکم شهربندیست           نشان ده گردنی کو بی کمندیست

نه در چنبر توان پرواز کردن                 نه بتوان بند چنبر باز کردن

در این چنبر گشایش چون توانی              چونک شادست کس ، ما چون گشاییم

همان به کندر این خاک خطرناک             ز جور خاک بنشینیم بر خاک

بگرییم از برای خویش یکبار                  که بر ما کم کسی گرید چو ما زار

نوشته شده توسط شیوا