نشست های هفتگی: تنهایی – کتاب انسان روح است نه جسد- ۱۴ آذر ۸۵

درود بر هستی(آنچه که هست) و راستی (آنچه که بهتر است باشد)
نشست این هفته با گرد هم آمدن آقایان و خانمها به ترتیب سینا – سیاوش – مینا – بردیا – شیوا – سمیه – ساسان- نیما در ساعت ۵ آغاز گشت و در ساعت ۵:۳۲ دقیقه  به دبیری بردیا رسمیت یافت.علت دیر رسمی شدن این نشست منتظر ماندن برای همراهانی بود که آمدن خود را به آگاهی مدیر باشگاه نشست هفتگی رسانده بودند، بود.

موضوع بحث تنهایی بود و کتاب انسان روح است نه جسد معرفی شد.

توضیح اینکه دبیر اصلی این نشست شهرام بود که امکان نبودن خود در نشست را به آگاهی مدیر باشگاه نشست هفتگی رسانده بود و به همین خاطر بر اساس آیین نامه اگر دبیر نشست با اعلام قبلی در نشست حاضر نشد،  نفر بعد به ترتیب حروف الفبا انتخاب خواهد شد. و مینا چون این مسوولیت را نپذیرفت نفر بعدی که بردیا بود دبیر این نشست گردید.

آیین نشست ساعت ۵:۳۲ برای گروه خوانده شد و همراهان شیوا – مینا – بردیا  و سینا از دبیر برای صحبت درباره موضوعی وقتی خواستند.

سپس بردیا در ۱۰ دقیقه وقت مورد نظر برای خواندن سخن زیبا مطلبی درباره شب چله را برای گروه خواند.

در ۲۰ دقیقه در نظر گرفته شده برای بخش معرفی کتاب، مینا به معرفی کتاب “انسان روح است نه جسد” نوشته “رئوف عبید” برگردان ” کاظم خلخالی” پرداخت. نویسنده این کتاب بر این باور است که انسان فقط روح است و در واکنش به این برخی ها چنین گفته اند که : چرا نمی گویی انسان از روح و بدن تشکیل شده است؟ تا به حقیقت نزدیکتر گردد. اما وی در پاسخ می گوید که حقیقت این است که انسان فقط روح است.و جسد صرفن لباسی برای روح است. آیا برای تشخبص هویت کسی او را با لباسهایش معرفی می کنیم یا خودش؟.

در ادامه مینا کتاب را در بخشهای ۱- چگونگی پیدایش علم روحی جدید۲- تحلیل علمی برای ظواهر برون فکنی روح۳- جهان روح در درون ماده ۴- مبانی ثواب و عقاب بطور عموم به گروه معرفی کرد.

شیوا در ۱ دقیقه وقت درخواستی خویش از گروه نیک اندیشان به خاطر موثر بودن در تغییر روحیاتش به سمتی نیک تر و سازنده تر سپاسگذاری نمود.
مینا در ۲ دقیقه وقت درخواستی خویش از دبیران نشست ها درخواست نمود که در گزارش هایشان، اندیشه های همراهان گروه نیک اندیشان را با همدیگر تلفیق ننمایند و استقلال اندیشه ای خود اندیشه را حفظ نمایند و در این باره امانت داری بیشتر و بهتری از خود نشان دهند. همچنین وی از گروه برای شرکت در یک برنامه کنسرت دعوت نمود.
بردیا در ۱ دقیقه وقت درخواستی خویش برنامه باشگاه “کوه و تفریحات” گروه نیک اندیشان را برای روز جمعه به تاریخ ۸۵.۰۹.۱۷ را به آگاهی همراهان حاظر در نشست رسانید و از آنان برای شرکت در این باره دعوت نمود.

سپس مطابق با برنامه هر هفته بندهایی از آیین نامه گروه نیک اندیشان (تا پایان ماده ۱۳) توسط مدیر باشگاه نشست هفتگی برای حاضران در نشست خوانده شد.
و در ادامه سینا در وقت درخواستی خویش اندکی درباره تاریخچه گروه سخن راند و همچنین برگزار نشدن جشن تولدی برای مینا و ناهشیار بودن همراهان در توجه به همدیگر را یادآور و گوشزد شد.

در ادامه دوستان همدیگر را برای دوستان تازه وارد معرفی کردند و از خود صحبت کردند. در وقت پذیرایی نیز دوستان با سفارش هایشان از خودشان پذیرایی کردند و این گونه هم میزبان بودند و هم مهمان خودشان و صمیمیت و دوستی بین همراهان باز هم بیشتر و بهتر شد.

در ساعت ۶:۵۶ آیین گفت و شنود خوانده شد. و بحث این نشست با موضوع “تنهایی” که بوسیله الهام در بخش بحثهای گروه پیشنهاد شده بود و بالاترین امتیاز را نیز به خود اختصاص داده بود ، آغاز شد. که در زیر اندیشه هایی از این گفت و شنود را باهم مرور می کنیم…

اگر تنها شوم بازهم خدا هست. به تنهایی باوری ندارم. اگر تنها باشیم رشد فکری و روحی نخواهیم داشت و تنهایی را رد می کنم.

برخی زمانها تنهایی لازم است برای اندیشیدن به کرده های خویشتن ولی تنها زندگی کردن انسان درست نیست. کسانی که در تنهایی زندگی می کنند خود را دوست دارند و دیگران را کمتر.

انسان بهتر است با خانواده زندگی کند نه در تنهایی.

من از سال ۷۲ در تهران به تنهایی زندگی می کنم. تنهایی را می توان به تنهایی فیزیکی  و روحی بخش بندی کرد و بستگی به درون دارد. من تنها در خانه، تنها نیستم.

تنهایی هم برای شناخت خویشتن خویش لازم است. من هنگامی احساس تنهایی می کنم که چیزی برای اندیشه کردن یا بخشش نداشته باشم.

من ۵ سال تنها بودم و این موجب شد من مستقل باشم. تنهایی فیزیکی خوب است ولی تنهایی روحی خوب نیست.

انسان ها در تنهایی به حقیقت خودشان می پیوندند و چون می ترسند از آن فرار می کنند. در تنهایی هاست که می توانیم به ریشه های زندگی برسیم.

در تنهایی هاست که انسان فرصت خودسازی را دارد. فرصت روبرو شدن با خودش.
انسان های گوشه گیر و در جستجوی انزوا، افسرده هستند و بر این باورند که کسی آنها را دوست ندارد و به آنها اهمیت نمی دهند انسان پیروز هیچ گاه احساس تنهایی نمی کند. و تنهایی به این معنی به خاطر ترس از فعالیت و زندگی است.

با خواندن شعر “تصور کن” از آقای “جان لنون” به تنهایی اندیشه ای ایشان اشاره شد و اینکه شاید امروز از نگاه اندیشه تنها باشیم ولی با پایداری می توان اندیشه را از تنهایی در آورد حتا اگر آن زمان من تنهای این زمان نباشم ولی دیگر اندیشه ی تنهای این زمان من تنها نخواهد بود و در اکثریت خواهد بود.

به تنهایی ذهنی برای مقتضیات سنی اشاره شد. این تنهایی یعنی اینکه ما یک خلایی یا یک نه هستی را در جایی از ذهنمان احساس می کنیم. دو نفر که باهم بودند و تنها نبودند ولی احساس تنهایی ذهنی می کردند.

تنهایی یک گونه امتحان صبر است.

اندیشه تنها در یک جمع و گروه داریم و همچنین ممکن است یک گروه تنها در یک جامعه داشته باشیم.

تنهایی به خاطر ترس است.

به تنهایی دو گروه انسانی اشاره شد گروهی که گوشه گیر است و افسرده و گروهی دیگر که به خاطر بزرگ بودن اندیشه شان  و ناتوان بودن مردمشان از درک آنها در تنهایی به سر می برند این گروه را برزگ مردان و بزرگ زنان تشکیل می دهند.

اگر کل را ببینیم و برقراری ارتباط را ببینیم احساس تنهایی نمی کنیم.  ولی متاسفانه آن را به گونه ذهنی می پذیریم ولی در عمل برای رفع این تنهایی کرداری نداریم و به آن عمل نمی کنیم. که آن را به کردار درآوریم با همه آن کل یکی می شویم و دیگر تنها نیستیم.

دلا خو کن به تنهایی که از تنها بلا خیزد(مصرع دوم این شعر پس از اینکه از خواننده آن پرسیده شود در اینجا نوشته می شود)
و در پایان شعری از احمد شاملو خوانده شد :

از تنهایی مگریز
به تنهایی مگریز
گه گاه
آن را بجوی و تحمل کن
و به آرامش خاطر
مجالی ده !
برنامه نشست آینده گروه:
دبیر : مینا
کتاب : شیوا
سخن : شیوا

در ضمن نشست با رای گیری تا ساعت ۷:۴۵ به مدت ۱۵ دقیقه تمدید شد.

شاگرد و آموزگار هم باشیم و خاکیِ کیهانی