نه نمی دونم! بلد نیستم! چرا درمانده ایم؟

چرا درمانده ایم؟

سر خیابانی ، با حالت یک کم سرگردان بایستید و از ده نفر رهگذر نشانی کوچه ای را که در آن محل اصلا وجود ندارد و خودتان اسم خلق الساعه ای برای آن فرض کرده اید سوال کنید. نتیجه اش را همان بهتر است برای خودتان نگاه دارید… از این ده نفر به ندرت دو یا سه نفر با استحکام می گوید نمی دانم. بقیه هر طور هست سعی خواهند کرد یک جوری کمک کنند.

ممکن است به من ایراد بگیرند که این از سر مهربانی خلق ا… است و نه احساس ارضا کردن خودشان. پاسخشان را در همان فرض طرح اولیه یعنی بر واهی بودن نام کوچه داده ام. من بارها تجربه کرده ام درب ماشین را کاملا نبندید بگذارید به اصطلاح یک کم هوا خور داشته باشد. ببینید چند نفر با چراغ ، بوق ، و حتی جلو پیچیدن به شما اعلام می کنند ، درب ماشینتان باز است و یا چراغتان روشن مانده. لابد می گویید این از حس فداکاریشان سرچشمه می گیرد. بسیار خوب، می گذارم جوابتان را آن وقتی بدهم که می خواهید از یک خیابان فرعی وارد اصلی بشوید. دریغ از یکی از همین خیل فداکارها که با اندکی گذشت بگذارد شما هم به کارتان برسید.دریغ.

شما در جامعه ای زندگی می کنید که کلمه ی “نمی دانم” و ” بلد نیستم” کمتر از هر کلمه دیگری به گوشتان می خورد. چطور جماعتی تا قبل از این که بدانند که نمی دانند به دنبال دانستن خواهند رفت… مگر ممکن است؟

=====================================

از کتاب چرا درمانده ایم؟ جامعه شناسی خودمانی

نوشته حسن نراقی

چاپ نخست : ۱۳۸۰

چاپ دهم : ۱۳۸۳ ( من این چاپش رو دارم)

چاپ ؟؟ : ۱۳۸۴

=====================================

نویسنده: بردیا

مطالب مشابه در این سایت

ریاکاری و فرصت خواهی ما – چرا درمانده ایم؟-۸۴ و ۸۵ همه چیز در جهانم نیکوست خوابگردها می توان عشق به آنها آموخت – شعری برای بچه ها دانایی اشراق بی نام تو نامه کی کنم باز ساعت آشپزخانه نوشته وُلفگانگ بُرشِرت  بد اندیشی ای که انسان را به اشتباه می اندازد… زندان ذهن مادر برشی از کتاب اراده آهنین