با انتخاب دکتر یاوریان به عنوان مربی خود:
قایق بادبانی زندگی خود را در تلاطم امواج روزگار با لذت و اطمینان تا ساحل آرامش مطلوب به پیش برانید.
| ||||||
جلسه با حضور : پویا – سینا – مهرناز – مهدیه – دلارام شروع شد آقای طالبی هم ساعت ۱۸:۱۰ به گروه پیوستند. موضوع بحث اصلی: فرهنگ چیست
در ابتدای نشت گروه نیک اندیشان پویا مطلبی رو از نوشته ها خودش خوان که در ابتدا با ابیات زیر آن را آغاز کرد :
فهرست عناوین این مطلب: منه بر جهان کاین سرو ناکس وفاداری نخواهد کرد با کسچه بخشد مرد را این سفل عیار که یک یک باز نستاند سرانجامبه صد نوبت دهد جامی به آواز به یک نوبت ستاند عاقبت با زچو برپایی طلسمی پیچ پیچی چو افتادی شکستی ، هیچ هیچیدراین چنبر که محکم شهربندیست نشان ده گردنی کو بی کنمدیستنه در چنبر توان پرواز کردن نه بتوان بند چنبر باز کردندر این چنبر گشایش چون توانی چونک شادست کس ، ما چون گشاییمهمان به کندراین خاک خطرناک ز جور خاک بنشینیم بر خاکبگرییم از برای خویش یکبار که بر ما کم کسی گرید چو ما زارو متن زیبای زیر در ادامه این ابیات آمده است که بطور کامل می نویسمبه یاد نیک مزدا ییاز نظری زندگی سفریست در زمان . سفری که سرشار از خوشی و غم ، حوادث دل انگیز و دلخراش ، آز ونیاز است. در این سفر کسی خوش است که بتواند تمام آن غم ها و حوادث دلخراش و آزها را به خوشی و دل انگیزی و بی نیازی بسازد و آن خوبان را به زیبای اعلا سپری کند.در این سفر خوش تر از سودرسانی ، چیست ؟ سود رسانی به خود و همسفران . کمک رسانی حتی در شرایطی که سختی هایی پدید آورد. در این سفر فرح بخش تر از گذشت چیست؟ گذشت حتی در شرایطی که از خودمان وا منیم. فرح بخش شدن ، فرح بخش بودن ، فروهری زیستن ، لذت بخش است . لذت واقعی ، نه لذت زود گذر و مجازی . آیا دلیل پدید آمدن اجتماع ، غیر از این است که انسان باید در گروه زندگی کند؟ باید عمرش را در گروه سپری کند؟ باید عمرش را در گروه بگذارند و انرژی اش را برای گروه بگذارد. آیا انسان غیر از ما شدن است؟ما – ما – مایی که خود را اشرف مخلوقات می دانیم ولی در خیلی موارد خود را از دون ترین مخلوقات پایین تر می کشیم . پس چه کنیم که اشرف مخلوقات بمانیم ؟بیاییم خدا شویمبیا ییم دوست بداریم خود را ، جمع را، گروه را .ارزش نهیم جمع را و خود را.بیاییم پاس بداریم گروه ها را ، جمع ها را ، مرنجانیم همنوع را . تخم کین را برداریم . دور کنیم غرور و سرکشی را پاک کنیم غرور و هرزگی را ، ارج نهیم تفکر و خلاقیت را در هر شرایط و طبقه ای ، (( طبقات سنی و اجتماعی)). بدانیم برتر نیستیم ، بدانیم من ، تو هستم . تو، من هستی و من و تو ، ما هستیم . و ما کیستیم ، اشرف مخلوقات بیاییم خدا شویم نبینیم کس را به ظاهر ، ببینیم به دل ، به صفا و به نهان .نهانمان را اهورایی سازیم . به عرش برویم و پاک سازیم . ما چیستیم ؟ طبیعت . طبیعت چیست ؟ قلب صاف و روشن اهورایی . اهورا چیست ؟ به دور از هر تخم ناپاک . پاک ترین پاکان .دوستداران مخلوقات ، چه پاک چه ناپاک . در تلاش برای پاک ساختن نا پاکان . در طبیعت اهورایی ، خالصان تقسیم بندی نمی شوند . کودکان خالصند، جوامع نا اهورایی آنان را ناخالص می کنند. صاف کنیم نا پاکی را . اناهیتا را پاس داریم و ارج نهیم. آن امشاسپند با آن دل صاف و روشن چه می گوید. دوست بدارید خود و مخلوقات را ، زنده کنید مردگان را ، زنده بدارید یک منشان را.مریزیم بر هم تخم کین . بپاشیم بر هم آن آب زلال را که اناهیتا بر تعظیمش همت گماشت. همت گماریم بر احیای پاکی و صافی و نیکی . همیار او آبان یشت چه می گوید؟ آباد کنید دلها و یاری رسانید همنوعان را . برکنید غرور را ، ارج نهید یاران را بهره بریدو بهره دهید. ذات پاک آنان (( فروردگان)) چه می گوید؟ تفکر برترین ارزشهاست. تعقل و تمرکز بهترین نیکی هاست. پندار را بسازید.نیکش کنید ، نیکش خواهید ، نیکش فرا دهید و نیکش بگسترانیدخرداد یشت می خوا هد آن پندار نیک را که اناهیتا و آبان و فروردگان نیک ساختند بر گفتار جاری سازد. چه می گوید؟ می گوید بیایید گفتار را با پندار یکی سازید. ارج نهید نیک گفتاران را ، بیاموزید نیک گویی و صاف گویی را بپرهیزید از دوری افکنی و در نهایت پندار نیک فروهر را بر خود و همنوع خود جاری کنید. بزرگ امشاسپندان (( اهوره مزدایی)) آنکس که نیکی را بر جهان روا داشت و پاکی را برو ساخت. آنکس که دانست خلق در نیکی متجلی می شود ، زیبایی را در نیکی قرار داد ، می گوید کردار خود را با کمک دیگر امشاسپندان و راهکارهیشان که همان پندار نیک وگفتارنیک است را تجلی بخشید و کردار نیک را تجربه کنید. پس بیاییم پندار نیک را یاد بگیریم و بر زبان خود جاری کرده و نیک گفتار شویم و آنها را در کرده خود به کار بریم و نیک کردار شویم و حلقه پاک و زیبای فروهر را کامل سازیم. سودمند شویم و سودمند باشیم . خودخواهی را دون سازیم ، حقیقت را دریابیم و بپذیریم . هر چند تلخ بود سازگارش شویم و تجلی بخشش کنیم.. |