وبلاگ

نوشته شده در روز: سه شنبه ۲۳ آبان ماه ۱۳۸۵

ما کیستیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟

جز شعار چیستیم؟

نمی اندیشیم . چیستیم؟

جز هوس نیستیم ، چیستیم؟

بر نامردمی می ایستیم و می خندیم ! چیستیم؟

جز نیستی ، چیستیم؟

___________________________________________________

سلام دوستان

شدیدا بدنم داره مور مور میشه!

از چی؟

خوب معلومه از چی!

از روزگار!

از مردمان بولهوس که به جز دم  خود چیزی نمی بینند

سالیان سال هست که فریاد می زنیم ، آهای کورش ، آهای زرتشت ، آهای محمد ، آهای علی و حسن و حسین

اما نفهمیدیم حرفشان را

یک بار نشد فریاد بزنیم ، آهای انسان ، آهای وجدان ، آهای شرف و آهای نیکی و اندیشه

براستی که جز شعار چیستیم؟

خنده می زنیم بر هم ! دیگرانمان را به هیچ می انگاریم و معلوم نیست بر چه چیزمان افتخار می کنیم!؟

یکی بر ۲۵۰۰ سال ، یکی بر ۶۰۰۰۰ سال یکی بر ۱۴۰۰ سال

یکی بر میترا و یکی بر زرتشت و یکی بر کورش و دیگری بر محمد

هیچ نیاندیشیدیم که اینان چه می گویند

تعصب کورمان کرد .

ندیدیم عشق محمد را ، ندیدیم عشق علی و زرتشت را

حقیقتا جز شعار چیستیم؟

نخواندیم که : بنی آدم اعضای یکدیگرند      که در آفرینش ز یک گوهرند

حس نکردیم که : چو عضوی به درد آورد روزگار      دگر عضو ها را نماند قرار

درد دیگر عضو ها را ندیدیم که بخواهیم حسش کنیم

آنقدر ندیدیم که برای دیگر اعضا ، درد هم آفریدیم و لبخند و پوزخند و لذت بود که از دهانمان می بارید

به راستی که چیستیم!؟

جز شعار چیستیم؟

نمی دانم که  چیستیم

شاید هم که هیچیم

این چه لذتی ست که از سر دار رفتن شخصیت ها و آبرو ها به اوج می رسد!؟

این چه انسانیتی ست و این چه افتخاری ست که همه چیز دارد جز اندیشه و وجدان و انسان و نکویی

نشنیدیم که نظامی گفت :

منه دل بر جهان کین سرو ناکس                 وفاداری نخواهد کرد با کس

نخواندیم که نوشت :

همان به کندرین خاک خطرناک                   زجور خاک بنشینیم بر خاک

می خوام مثل نیچه آنقدر بر انسانیت از دست رفته بگریم تا بیهوش بشم   و به خدای خود برسم

کیست که خودآی درونش را دیده باشد

این همه مدعی انسان ، جز دیو نمی بینم

دی شیخ با چراغ همی گشت گرد شهر                 کز دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست

گفتند یافت می نشود ، گشته ایم ما                       گفت آن که یافت می نشود ، آنم آرزوست

جز شعار چیستیم؟

این همه ارزش به دنبال خود می کشیم! که چه؟

این همه ادعا به دنبال خود می کشیم ! که چه؟

می خواهیم چه کنیم!؟ به چه می خواهیم برسیم؟

هیچ اندیشیدیم ؟؟؟؟  نه نه نه نیاندیشیدیم ، فقط انگاریدیم

چند روزه یه فیلم و چند تا عکس پخش شده ! می گن فلان هنرپیشه ست

تو خیابون ، ملت غیور در حال خرید و فروش این فیلم هستند

بعدش هم که گفتن ، خودکشی کرد ! آخر که چه!

چه شد که این فرد تا قبل از سریال نرگس کسی باهاش مشکلی نداشت ، حالا که تو این سریال معروف شد ، این بلا رو سرش اوردیم .

همیشه گفتن و در اسطوره هامون اثبات شده که مرده پرستیم . نمی تونیم کسی رو زنده بپذیریم . حالا یا جسمش رو کشتیم یا شخصیتش رو . الانم که هر دو رو.

خیلی جالبه ! می خوایم آبروی کسی رو ببریم ، اولش یه یا علی می گیم و آستین بالا

علی که بود ؟ شیر مرد

خجالت نمی کشیم نام این شیر مرد را بر دار زبانمان حلق آویز کردیم؟

چه زیبا گفت آن دوستی که گفت:

هفتاد میلیون نفر همگی به کمک هم پنجه در گلوی یک هنرمند نهادیم و از کاری که کردیم هیچ افسوسی نخوردیم

افسوس که نخوردیم ، بس به خود نیز بالیدیم

چه کنیم؟؟؟؟؟؟؟؟

در نهایت    “شاد باشیم” !؟!؟!؟!؟!؟!

جز شعار چیستیم؟

جهان بیمار و رنجور است

دو روزی را که بر بالین این رنجور باید زیست

اگر دردی ز جاننش برندارم  ناجوانمردی ست .

نمی خواهم بمیرم تا محبت را به انسان ها بیاموزم

بمانم تا عدالت را برافروزم ، بیفروزم

خرد را ، مهر را ، تا جاودان بر تخت بنشانم

به پیش پای فردا های بهتر گل برافشانم

چه فردایی ، چه دنیایی !

جهان سرشار از عشق و گل و موسیقی و نور است

نمی خواهم بمیرم ای خدا

ای آسمان

ای شب

نمی خواهم             نمی خواهم        نمی خواهم

مگر زور است

روسپیگری به مثابه خشونت علیه زنان
در دنیایی که همه مبارزه با روسپیگری را به عنوان مشکلی غیرقابل حل و همیشگی نگاه می‌کنند، اقدامات یک کشور در مبارزه با روسپیگری مانند تک چراغی در ظلمات به چشم می‌آید. در عرض ۵ سال تعداد زنان روسپی در سوئد به طرز چشم گیری کاهش یافته است. در استکهلم، پایتخت سوئد، تعداد زنان روسپی به میزان ۶۰ درصد و تعداد مردان جاکش به میزان ۸۰ درصد کاهش یافته است. در دیگر شهرهای بزرگ سوئد نیز اثری از زنان روسپی در خیابان دیده نمی‌شود. پیش از آن اکثر فاحشه خانه‌ها و مراکز ماساژ مشهور سوئدی، که در طی ۳ دهه قانونی بودن روسپیگری در این کشور، به طرز فزاینده‌ای افزایش یافته بودند، به تدریج برچیده شده‌اند. و این راه مبارزه با روسپیگری جواب داد.
به علاوه تعداد زنانی که برای سکس به داخل کشور سوئد قاچاق می‌شوند به نزدیک صفر رسیده است. دولت سوئد تخمین زده است که در طی چندین سال اخیر، سالانه تنها حدود ۲۰۰ تا ۴۰۰ زن برای استفاده در صنعت سکس به داخل سوئد قاچاق شده‌اند که در مقایسه با رقم ۱۵ تا ۱۷ هزار زن که سالانه به همین منظور وارد کشور همسایه فنلاند می‌شوند، بسیار ناچیز است. تا کنون هیچ کشوری با هیچ تجربه‌ی اجتماعی نتوانسته است به نتایج بدست آمده در مبارزه با روسپیگری توسط سوئد نزدیک شود.
اما سوئد از چه راه حل پیچیده‌ای برای رسیدن به این نتایج فوق العاده مبارزه با روسپیگری استفاده کرده است؟ در کمال تعجب، سوئد راه حل پیچیده‌ای را انتخاب نکرده است. راه حل به قدری ساده و در عین حال محکم است که سریعا از خود می‌پرسیم” چرا قبلا کسی از آن استفاده نکرده است؟”
در ۱۹۹۹، سوئد پس سالها تحقیق و بررسی، قانونی را مورد تصویب قرار داد که به موجب آن ۱) خرید سکس جرم است ۲) فروش سکس جرم نیست. فکر نوی پشت این قانون به صورت واضح در ادبیات دولت قابل مشاهده است:
“در سوئد فحشا جنبه‌ای از خشونت مردان علیه زنان و کودکان به حساب می‌آید. روسپیگری رسما به عنوان شکلی از استثمار زنان و کودکان شناخته می‌شود و باعث بوجود آمدن مشکلاتی مهم در اجتماع است… تا زمانی که مردان زنان و کودکان را در قالب سیستم روسپیگری می‌خرند، می‌فروشند و استثمار می‌کنند برابری جنسیتی غیرقابل دسترسی خواهد بود.”

علاوه براین عنصر مهم دیگری از برنامه‌ی قانون گزاری سوئد برای مبارزه با روسپیگری، تخصیص خدمات اجتماعی و مالی با هدف کمک به روسپیان برای ترک روسپیگری و حمایتهای مالی تکمیلی برای آموزش عموم مردم بود.استراتژی منحصر به فرد سوئد با روسپیگری به عنوان نوعی از خشونت علیه زنان برخورد می‌کرد که در آن مردانی که سکس را می‌خرند مجرم شناخته می‌شوند و زنانی که سکس را می‌فروشند قربانیانی هستند که به کمک نیاز دارند.
در کمال تعجب با وجود همه‌ی این اقدامات مبارزه با روسپیگری در چند سال اول اجرای برنامه هیچ اتفاق تازه‌ای نیفتاد. پلیس تعداد کمی روسپی و جاکش را دستگیر کرد و با همان رویه‌ی سابق با آنها رفتار شد. مخالفان برنامه طعنه زنان گفتند” دیدید؟ روسپیگری همیشه وجود داشته و خواهد داشت”
اما سوئدی‌ها که به برنامه‌ی خود مطمئن بودند به این گوشه کنایه‌ها توجهی نشان ندادند. آنها به سرعت مشکل را تشخیص داده و حل کردند. مشکل این بود که مسئولان انجام اقدامات قانونی به وظیفه‌ی خود عمل نمی‌کردند. پلیس هم نیازمند همان آموزش عمیقی بود که مقامات قانون گزار و عامه مردم از آن بهره مند شده بودند : “روسپیگری نوعی از خشونت مردان علیه زنان است. باید مردان خریدار را مجازات کرده و به زنان فروشنده کمک کرد” پلیس، از بالاترین تا پایین ترین سطح تحت آموزش قرار گرفت و مشکل سریعا حل شد.
امروزه نه تنها سوئدی‌ها ار رویکرد دولت خود نسبت به روسپیگری حمایت می‌کنند (بر طبق آمارهای ملی ۸۰ درصد سوئدی‌ها با این برنامه موافق‌اند)، بلکه پلیس و مقامات اجرایی نیز از وفادارترین افراد نسبت به برنامه به حساب می‌آیند.آنها متوج شده‌اند که این طرز نگرش به روسپیگری، به جای قانونی دانستن آن ، باعث کاهش چشم گیر جرایم مربوط و وابسته به آن خواهد شد.
در سال ۲۰۰۳، دانشگاه لندن مطالعه‌ای مقایسه‌ای درباره‌ی وضعیت روسپیگری در سوئد، استرالیا، ایرلند و هلند انجام داد. تحقیقی نشان داد که قانونی کردن روسپیگری نجات تاسف برانگیزی به دنبال دارد. بر طبق تحقیق، قانونی کردن روسپیگری باعث خواهد شد تا:
صنعت سکس در همه‌ی اشکال آن گسترش یابد
جنایات سازمان یافته در صنعت سکس افزایش یابند
روسپیگری کودکان افزایش یابد
تعداد زنان و دخترانی که برای سکس به داخل کشور یا منطقه قاچاق می‌شوند، افزایش یابد
خشونت علیه زنان افزایش یابد

در ایالت ویکتوریای استرالیا که فاحشه خانه‌ها قانونی‌اند، تعداد فاحشه خانه‌ها به طرز وحشتناکی افزایش یافته و باعث می‌شود که دولت قادر به کنترل و نظارت بر تمامی آنان نباشد. به همین ترتیب فاحشه خانه‌ها به سرعت تبدیل به مراکز جنایات سازمان یافته و فساد می‌شوند. این تحقیق همچنین نشان می‌دهد روسپیانی که در این سیستم کار می‌کنند، همچنان تحت فشار بوده و احساس ناامنی می‌کنند.
تحقیق درباره‌ی هلند نشان داد که ۷۹ درصد از روسپیان مایل به خروج از شرایط فعلی خود هستند. همچنینی ادعاهای دولت در زمینه‌ی کمک به روسپیانی که مایل به ترک شغل خود هستند، پوچ بوده و در حد بسیار کمی به آنها عمل می‌شود. برعکس در سوئد ۶۰ درصد از روسپیان از کمکهای دولت برای تغییر شرایط زندگی خود سود برده‌اند.
اما سوال نهایی این است که چرا کسی پیش از این ، از این روش برای مبارزه با روسپیگری استفاده نکرده بود؟ برای اینکه به روسپیگری به عنوان خشونت علیه زنان نگاه کنیم باید به جای زاویه‌ی دیدی مردانه، زاویه‌ی دیدی زنانه را انتخاب کنیم. اگر نه همه، اغلب کشورهای جهان هنوز به روسپیگری از زاویه‌ی دیدی مردانه نگاه می‌کنند. شاید زمان آن باشد که دیگر کشورها نیز رویه‌ی سوئد را در پیش بگیرند و نقطه‌ی پایانی بر حیات روسپیگری در جمعه‌ی خود بگذارند.

—————————————————————————–

ترجمه: هما مداح/مرکز فرهنگی زنان

نویسنده: ماری دی سانتیز، دسامبر ۲۰۰۴

با نیک اندیشان همراه باشید