آلبوم موسیقی گاه و بی گاه
اگر گوش شما با صدای سنتور انس و الفت ندارد توصیه می کنم که این اثر را گوش نکنید چون احتمالا هیچ لذتی از گوش کردن به این نوع خاص از موسیقی نمی برید .
آلبوم موسیقی گاه و بی گاه کاملا در اختیار حس نوازنده در همان لحظه است .
آلبوم موسیقی گاه و بی گاه با فضایی آرام و کمی راز آلود آغاز می شود . صدای تمبک هم بعد از حدود یک دقیقه به صدای سنتور اضافه می شود . ولی هیچ کدام از این دو ساز کارکرد سنتی خود را ندارند . صدای تمبک در این اثر شما را به اعماق یک جنگل با درختان زیاد می برد . برادران مرتضوی هنرمندانه فضایی را خلق می کنند که تا به حال مثل آن را ندیده اید . اوج و فرودهای سریع و ریتمهای نا متعارف از دیگر ویژگیهای این اثر است . استفاده زیاد از سیم های زرد ِ پشت خرک که امری نامتعارف است در ایجاد فضایی جدید موثر است . پس از ده دقیقه از حال و هوای طبیعت کمی فاصله می گیریم و وارد فضای جدیدی می شویم . نوازنده با الهام از ردیف موسیقی سنتی ، حس و حال خود در لحظه را در قالب جملات موسیقایی بسیار زیبا می ریزد و یک موسیقی ناب را تحویل شنونده می دهد . در این اثر همه چیز به شدت تحت تاثیر(( لحظه)) است و حس و حال نوازنده است که تعیین می کند که در لحظه چه نتی باید نواخته شود . از دقیقه بیستم تا آخر بخش اول هم یک ملودی زیبا نواخته می شود که شاید حسن ختام زیبایی باشد برای قسمت اول آلبوم موسیقی گاه و بی گاه . اگر یکی دو بار این قسمت آخر را گوش کنید می توانید همراه با موسیقی به خلسه ای عمیق فرو روید .
روی دوم این اثر تک نوازی سنتور است و ادامه همان حس و حال روی الف …
خود نوازنده درباره این اثر می گوید : ((در آلبوم موسیقی گاه و بی گاه هیچ فضا و رنگی مطلق فرض نشده است . از چیدن ملودی ها به نحوی که زیباتر جلوه کنند پرهیز دارم . تضاد بین ردیف زدن و نزدن ، در خدمت ضرباهنگ بودن یا نبودن ، سکوت کردن و نکردن … در عین حال وحدتی را در من تداعی می کند که می توان لحظات را به کمک آن تفسیر کرد . آنچه شنیده می شود حاصل حسی در لحظه است که مختصات زمانی و مکانی خاص همان لحظه را تصویر می کند . به نظر من زیبایی ناب یک لحظه را نمی توان فقط در چارچوبی ردیف گونه بیان کرد . ردیف یک عادت است ، عادتی گاه لذت بخش ، اما زیبایی فقط لذت است . سعی داشتم زیبایی را در واژه های جدید جستجو کنم .
با نیک اندیشان همراه باشید.
نوشته شده توسط حمید
